Rozdział 17 "Your opinion of me doesn't define who I am"

Dla Klaudi <333

Otworzyłam oczy.

Z moich ust wydarł się krzyk, który zamienił się w cichy szloch. Siedziałam na łóżku. Paula żyła i była bezpieczna. Reszta natychmiast się obudziła i do mnie podeszli. Wtuliłam się w przyjaciółkę i dałam upust łzom. Gdy udało mi się uspokoić Charlie usiadł obok mnie i przytulił.
-A teraz mów co się stało...
-Nic, przepraszam, zły sen...Po prostu był taki... Rzeczywisty... Obudziłam się z przekonaniem, że Paula nie żyje i to przeze mnie...- widząc zmartwioną minę Charlsa szybko dodałam- Już jest ok, dziękuję.
-Nie martw się, żyję i nic mi nie jest.
-Wiem... Przepraszam, że was obudziłam.
-Nic się nie stało, a teraz idziemy spać.-blondynka położyła się obok mnie- A ty nie śpisz sama, żeby nie przyśnił ci się kolejny zły sen.
Leo zgasił światło i wszyscy w mgnieniu oka zasnęli.

~

Po śniadaniu wszyscy udali się na próby, które zleciały bardzo szybko.
-Dziewczyny, idziecie z nami na M&G!
-Em, nie wiem Leo czy to najlepszy pomysł...
-Ale to nie była proźba Pauline!
Dzieciak jeszcze przez jakiś czas się sprzeczali, ale ostatecznie Leo wygrał. Poszliśmy do pokoju przebrać się i przygotować. Wszyscy wzajemnie sobie pomagali, ponieważ zostało nam mało czasu. Dokładniej godzina na przygotowanie pięciu osób. Chłopcy byli już praktycznie gotowi, więc pomagali nam wybrać ubrania.

 Pauline

Victoria

 Gdy wyszłyśmy z pokoju duetowi, który czekał na nas przed pokojem, opadły szczęki. Podeszłam do mojego chłopaka, mojego chłopaka, jak to brzmi<3, delikatnie zamknęłam mu buzię i dałam buziaka w usta.

-Wow, wyglądacie ślicznie...

Posłałyśmy im promienne uśmiechy i ruszyliśmy do klubu. Szło się tam 5 minut, więc zdecydowaliśmy się iść na piechotę z nadzieją, że udam nam się przejść niezauważenie. Jakimś cudem udało się nam to?! Jak?

Weszłyśmy do klubu, gdzie czekała już ogromna kolejka fanek. Do chłopców podszedł manager i zaczęli rozmawiać o przebiegu spotkania. Ja z Paulą i Matildą postanowiłyśmy w tym czasie się rozejrzeć. Od razu podbiegły do nas jakieś dziewczyny, z którymi zamieniłyśmy kilka słów i porobiłyśmy zdjęcia. I tak jeszcze kilka razy. Nie obyło się bez niemiłych sytuacji, ale jakby inaczej... No cóż, chyba muszę się przyzwyczaić..

-Ej, ty!- odwróciłam się lekko zdziwiona tonem, jakim ktoś się do mnie zwrócił.

-Tak?

-Słuchaj, lepiej daj sobie spokój z Charliem. On cię nie kocha i ty jego też. Nie jesteś jakaś nadzwyczajnie piękna ani nic. Chcesz się po prostu wybić na nim. Nie zasługujesz na niego i tyle.

-Skąd wiesz co Charlie do mnie czuje a co ja do niego? Nie jesteś mną, nie znasz mnie, więc mnie nie oceniaj.

-Słuchaj, dla mnie i dla większości Bambino jesteś zwykłą, brzydką szmatą, która wybija się na naszym Charlsie. On zasługuje na kogoś lepszego. Nie na takie dno jak ty.

Zaraz to zabrnie za daleko. Nie mogłam pozwolić wyprowadzić się z równowagi.

-Wiesz, życzę ci, żebyś ty kiedyś spotkała kogoś, kto zakocha się w tobie tak, jak ja w Charliem i jak on we mnie. Żebyś była tak szczęśliwa jak jesteśmy my. Kiedy spotkasz takiego chłopaka, nie będą obchodziły cię docinki innych, plotki i kłamstwa opowiadane za twoimi plecami. Jesteś zazdrosna? Nie ma o co. Charlie to wspaniały, ciepły chłopak, troskliwy i opiekuńczy. Dla mnie to chłopak idealny. Nie jest jakąś gwiazdeczką, tylko zwykłym nastolatkiem. Ty też kiedyś takiego spotkasz. Życzę ci takiego chłopaka. Mam tylko nadzieję, że to ty będziesz na niego zasługiwała. Zastanów się, czy ten szczęściarz chciałby, żebyś obrażała i wyzywała kogoś, kogo nawet nie znasz. Mówisz, że Charlie zasługuje na kogoś lepszego ode mnie. Może. Ale to nie ja ciebie obrażam. Nie znam cię, nie oceniam. A twój idol na pewno nie chce, żeby ktoś obrażał jego dziewczynę. Żeby jego fanka obrażała kogokolwiek.

Dziewczyna stała tam i gapiła się na mnie nie mogąc wydusić z siebie ani słowa. Wtedy podszedł do nas Charlie i objął mnie w tali. Miał na głowie kaptur i patrzył w ziemię, żeby nikt go nie zauważył.

-Jak tam Vi? Wszystko dobrze?

-Tak, nie masz się czym martwić. Rozmawiam z twoją fanką. Ale co ty tu robisz? Nie powinieneś być gdzieś... indziej?

-Tak, zaraz idę, chciałem sprawdzić co z tobą.

Przytuliłam się do chłopaka na znak, że wszystko ok.

Rudowłosa dziewczyna otrząsnęła się natychmiast i rzuciła na blondyna. Chłopak ją przytulił, zamienił z nią parę słów i poszedł w stronę ścianki, bo za minutę miało zacząć się M&G.

~

M&G trwało już od jakiś 40 minut. Przebiegało jak zwykle. Fanki ustawione w kolejkę, każda podchodziła do chłopaków, przytulała ich, zdjęcie, chwila rozmowy i następna. Starałam się zbytnio nie patrzeć jak Charlie przytula inne dziewczyny. Wiem, że dla nich to spełnienie marzeń, a to tylko niewinny przytulas. Jako dziewczyna Charliego muszę się przyzwyczaić. Jednak przy każdej fance czułam malutkie ukucie zazdrości.

Usłyszałam jakieś krzyki. Dziewczyny rozstąpiły się i otoczyły dwie dziewczyny. Natychmiast je rozpoznałam. Paula i Nevie. Oj, będą kłopoty. Podeszłam bliżej, by uspokoić wydzierającą się na moją przyjaciółkę fankę. Albo psychofankę... 

~Pauline

Ta dziewczyna, Nevie, poprosiła mnie o rozmowę. Odeszłyśmy więc na bok. Czułam, że będą kłopoty. Cały czas powtarzałam sobie w myśli, że nie mogę dać wyprowadzić się z równowagi.

-Odwal się od niego, puki grzecznie proszę.

-Acha, więc to o to ci chodzi. Posłuchaj, Leo na razie jest wolny, nie jesteśmy ze sobą.

-Ale widać, że on ci się podoba. Zostaw go. On jest mój.

Nie chciałam już dłużej tego słuchać i odeszłam. Dziewczyna dogoniła mnie i szarpnięciem odwróciła w swoją stronę. Stałyśmy na środku pomieszczenia...

-ODWAL SIĘ OD NIEGO! ROZUMIESZ? ON JEST MÓJ!

-Nie krzycz na mnie. Ja nic złego nie zrobiłam. 

-CO? MYŚLISZ, ŻE JAK ZAKRĘCISZ TYŁKIEM PRZED LEO, TO ON JUŻ BĘDZIE TWÓJ?

MYLISZ SIĘ! ZAPOMNIJ!

-Nie chcę się z tobą kłócić. Wygadujesz jakieś bzdury i wszyscy na nas patrzą! Nie mam czasu na wysłuchiwanie jak mnie obrażasz.-nie daj wyprowadzić się z równowagi... nie daj...

-Ty dzi*ko! Taka szmata jak ty nie zasługuje na mojego Leosia! On jest tylko mój! Pożałujesz, że się kiedykolwiek urodziłaś k***.

Dziewczyna w dwóch susach pokonała dzielący nas dystans i znalazła się przy mnie. W jednej chwili zrobiło mi się ciemno przed oczami i poczułam jak nogi się pode mną uginają. Moją szczękę przeszył okropny ból... 

Dalej pamiętam tylko ciemność.

~Leondre  

Przytulałem kolejną fankę, gdy usłyszałem jakieś krzyki. Wszystkie dziewczyny zebrały się dookoła Pauli i.... Genevieve. O nie... Przeprosiłem dziewczynę, z którą właśnie rozmawiałem i pobiegłem w ich stronę. Nevie znalazła się w sekundę przy Pauli i z całej siły przywaliła jej pięścią w twarz. Blondynka osunęła się na ziemię. Dobiegłem do niej w ostatnim momencie i złapałem, zanim zdążyła uderzyć w podłogę.
-Pauline!- dziewczyna nie odzyskiwała przytomności.
-Misiu, teraz już nic nie stoi nam na przeszkodzie! Możemy być razem! To powinno załatwić sprawę!
-Nie, nie ma mowy! Zostaw mnie w spokoju!
Do dziewczyny podbiegł ochroniarz i wyprowadził ją z klubu. Podniosłem moją nieprzytomną księżniczkę i ruszyłem w stronę pomieszczeń na backstage'u. Moja mama zajęła się dziewczyną, a ja niechętnie wróciłem na M&G. Po 15minutach rozpoczął się koncert. Zawsze one mnie odstresowują i pomagają zapomnieć o wszystkich zmartwieniach. Jednak nie dzisiaj. Bardzo się bałem o Paulę, cały czas o niej myślałem, myliłem tekst, zagapiałem się... Oby nic jej nie było. Gdy koncert dobiegł końca natychmiast pobiegłem w miejsce, gdzie zostawiłem nieprzytomną Paulę. Otworzyłem drzwi i przeżyłem szok. Nie było jej tam... Wpadłem w panikę, zacząłem biegać po całym klubie. Nigdzie jej nie było. W pewnym momencie zadzwonił mój telefon. Mama. Może ona coś wie.
-Halo? Mama? Co z Paulą? Gdzie wy jesteście?!
-Spokojnie Leo, jesteśmy w szpitalu, bo przez pół godziny nie odzyskiwała przytomność.
-Boże.. Co z nią?
-Już jest ok, jedź do hotelu. Paula ma lekkie wstrząśnienie mózgu, więc zostanie na noc na obserwacji. Vika jest z nami,  nie przyjeżdżaj tylko spakuj Paulę i siebie i idź spać.
-Nie, jadę do was. Wezmę taksówkę.
Rozłączyłem się i zamówiłem dojazd. Podbiegli do mnie Charlie i Tilly. Powiedziałem im o wszystkim, więc cała nasza trójka udała się do szpitala.
Wybiegłem z taksówki i pobiegłem do recepcji. Nie musiałem o nic pytać, bo podeszła do mnie mama.
-Leo, co ty tutaj robisz?
-Powiedziałem, że przyjadę. Nie zostawię jej tu samej.
-Ktoś was musi spakować synku. Paula wyjdzie stąd jutro rano i wraca najbliższym samolotem do Port Talbot.
-Ale...
-Kochanie, za trzy dni my też już będziemy w domu. Jej rodzice tak zdecydowali, więc tak musi być.
-A co z drugą częścią trasy? Może z nami jechać?
-Może, jeśli chce. Wiesz, że po tym incydencie może nie chcieć jechać.
-Wiem...
-Jeszcze jedno, powiedz Charliemu, że Viki wraca razem z nią.
-Nie będzie zbyt zadowolony...
-Wiem, ale ktoś musi z nią wrócić.
Z niezadowoleniem zacząłem szukać Charliego. Siedział przed oddziałem i rozmawiał z Victorią.
-Już wiesz?
-O czym?
-Nie powiedziałaś mu, że...No wiesz?
-E... Nie. Charlie, Paula wraca jutro do Port Talbot...
-Jak to... Szkoda, ale co to ma wspólnego z tobą?
-Ktoś musi lecieć z nią. Czyli ja. Zobaczymy się przecież za trzy dni.
-CO?! Ale jak to...
-Charlie...
-Dobra, rozumiem... To tylko trzy dni... Ale na drugą część trasy jedziesz?
-Nie zostawię Pauli. Jeśli ona nie będzie chciała jechać, to ja też zostaję.
-Ale to przecież trzy tygodnie... Nie wytrzymam bez ciebie.
Blondynka przytuliła się do chłopaka.
-Mi też będzie ciężko. Ale może Pauline pojedzie. Nie martwmy się na zapas.
Wszedłem na chwilę do pokoju Pauli upewnić się, że wszystko jest ok. Po utwierdzeniu się w tym ja, Charlie i Vi wróciliśmy do hotelu pakować się i przespać.
Gdy wszedłem do holu zobaczyłem Nevie.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dobra, uznałam, że jak wszyscy dzisiaj dodają rozdział to ja też xD

Jest mi gorąco... Bardzo... czy tylko u mnie jest 30*C?

Nie wiem co napisać...  

Oceńcie sami jak wyszedł...

A! I proszę mnie nie zabijać!!! Nie!! Musiałam to zrobić!

Poprzedni rozdział xD Jak widziałam wasze komy, albo na fb

jak ktoś mi pisał to było od "Nie! Dlaczego?! Ja się załamię!" do

"Nie żyjesz. Weź spi*rdalaj xD" (tak deklu, twoja rekakcja mnie rozwaliła)

Ale już ożywiłam Paulę, zadowoleni?

No i fajnie xD

A tak btw to polecajcie, jak wam się podoba xD, wszędzie gdzie się da xD

To da mi mega motywację, czyli bardzo często rozdziały xDD

A kto nie kocha jak szybko się daje nexta?

Ja kocham xD

Nudzi mi się... Jakieś rady co robić jak wam się nudzi?

A tak wgl to ktoś z was jedzie na YSF?

Ja jadę <333 

A teraz trochę poużalam się nad tym beznadziejnym rozdziałem xD

Nie no, w sumie to jest chyba ok xD

Jest dziwny i jakiś... brutalny xDD

Dobra, nie umiem pisać notek.

Nie no, nie chce mi się i nie mam nic ciekawego do powiedzenie xD

Do nexta!