Rozdział 21 " O wiele wyżej. Co najmniej trzy metry nad niebem."

-Dalej tego nie rozumiesz?!
-NIE!? MOŻE MI DO CHOLERY POWIESZ!
-BO CIĘ KOCHAM IDIOTKO! NIE KŁAMAŁEM KIEDY CI TO POWIEDZIAŁEM!


~Victoria

Szliśmy w stronę mojego pokoju, gdy Charlie się zatrzymał.
-Słyszysz te krzyki?
-Tak... Ale to przecież...
-Leo i Paula...-blondyn dokończył za mnie.
Podeszliśmy do drzwi i lekko je uchyliliśmy, tak, by widzieć co się dzieje.
-Dalej tego nie rozumiesz?!
-NIE!? MOŻE MI DO CHOLERY POWIESZ!
-BO CIĘ KOCHAM IDIOTKO! NIE KŁAMAŁEM KIEDY CI TO POWIEDZIAŁEM!
Po tych słowach blondynka przywaliła brunetowi z otwartej dłoni. Spojrzała mu w oczy przerażona tym, co przed chwilą zrobiła. Po chwili przyciągnęła go do siebie i pocałowała!

 O mało nie pisnęłam z radości. Charlie zatkał mi buzię i uśmiechnięty zamknął cicho drzwi. Popatrzyliśmy na siebie uradowani i zdziwieni jednocześnie.
-Czy...Czy ty widziałeś to samo co ja?
-T...Tak, chyba tak... Jezu... Czy ona właśnie mu przywaliła, a potem zaczęli się całować?
-Czyli widzieliśmy to samo. Jejku, jak się cieszę!
Chłopak mnie przytulił, po czym podniósł w stylu "panna młoda" i ruszył do swojego pokoju. Otworzył drzwi i wszedł do środka. Postawił mnie na ziemi, a ja wpiłam się w jego usta. Chłopak pogłębił pocałunek i przywarł mnie do ściany. Wszystko wokół się rozpłynęło. Liczyły się tylko jego usta. Niestety tą jakże piękną chwilę ktoś musiał przerwać. Usłyszałam ciche chrząknięcie.
-Moglibyście się chociaż upewnić, czy nikogo nie ma...
-Tilly?!-Charlie wyraźnie się zmieszał i wbił wzrok w podłogę.
Widząc to brunetka zaśmiała się.
-Ta, jeśli chcesz iść do naszego pokoju to też natkniesz się na całującą parę.
-CO?! Jak to?!
-Normalnie-zaśmiałam się- Paula z Leo się o coś pokłócili, potem Leo powiedział, że jest zazdrosny, bo ją kocha i przy tym powiedział do niej idiotko, ona zdzieliła go z liścia, a potem zaczęli się całować.
Wyszczerzyłam zęby w uśmiechu, a oczy dziewczyny stały się wielkości pięciozłotówki.
-O ja... Ale się porobiło...

~Pauline

Po długim pocałunku odsunęłam się oszołomiona od bruneta. Patrzył na mnie wielkimi oczami.
-Ja...Ja chyba... Kocham Cię Leo...
Wtuliłam się w chłopaka, który pocałował mnie w czoło. Odsunął się delikatnie ode mnie i uklęknął na jedno kolano.
-Pauline... Czy uczynisz mnie najszczęśliwszym człowiekiem w całym wszechświecie i będziesz moją Księżniczką? 
Zatkało mnie. Nie wiedziałam co powiedzieć, a po moim policzku spłynęła łza. Łza szczęścia.

-Tak!!! Tak, tak, tak!!!
Rzuciłam się chłopakowi na szyję i pocałowałam.
-Jestem szczęśliwa.Nigdy w całym swoim życiu nie czułam się tak dobrze. A Ty?
-Ja? Ja czuję się znakomicie.
-Tak, że mógłbyś dotknąć palcem nieba?
-Nie, nie tak.
-Jak to, nie tak?
-O wiele wyżej. Co najmniej trzy metry nad niebem...
Uśmiechnęłam się mimowolnie i jeszcze mocniej wtuliłam w chłopaka. Mojego chłopaka. Wstaliśmy z ziemi i patrzyliśmy sobie w oczy.
-Nie zostawiaj mnie już nigdy. Nie odchodź. Nie rań mnie tak, dobrze?
-Obiecuję Księżniczko. A ty zawsze pamiętaj, że bardzo cię kocham i nie pozwolę cie sobie odebrać.
-Chodźmy do reszty. I jeszcze jedno. Nie ogłaszaj na razie tego, że jesteśmy razem, ok?
-Jasne, poczekam, aż będziesz gotowa.
Uśmiechnął się słabo i wyszliśmy z pokoju. Po chwili otwierał drzwi do pokoju chłopców.
-E... My chcemy wam coś powiedzieć...
-Nie musicie, już wszystko wiemy-blondynka podbiegła do mnie i uściskała- Szczęścia!
-A...Ale skąd wy wiecie..?
-Widzieliśmy to i owo, a potem to już łatwo się domyśleć.- Charlie uśmiechnął się i wzruszył ramionami.
-Widzieliście... Jak... My... Się... Całowaliśmy?-odparłam niepewnie.
-Tak! Jesteście razem tacy słodcy!!!
-Spokojnie, opanuj emocje!- zaśmiałam się, a reszta mi zawtórowała.
-Dobra, już no... Po prostu się cieszę, bo bardzo wam kibicowałam i wiedziałam, że będziecie razem, ok?
-Oj Viki Viki...
-No co...-dziewczyna wywróciła oczami.
-Nic. To co robimy?
-Może zagramy w karty?
-O nie... Ja nie gram już nigdy więcej w karty-po tygodniu gry w karty z Ashem i Veronicą miałam serdecznie dość.
Reszta wybuchła śmiechem. Ostatecznie zdecydowaliśmy się nie robić nic, bo zaraz i tak chłopcy muszą iść na koncert. Ja z Leondre udaliśmy się do jego mamy.
-Mamo?
-Co tam synku?
-Bo my chcielibyśmy pani o czymś powiedzieć.
-Słucham?-kobieta zmarszczyła brwi.
-Jesteśmy razem.
-No nareszcie! Gratulacje!
-Dziękujemy pani...
-Oh, daj spokój i tak za kilka lat będziesz mówiła do mnie "mamo".-brunetka puściła mi oczko a ja się zaśmiałam.
-Jeśli Leo dalej będzie mnie kochał, to kto wie...-spojrzałam na chłopaka, a ten poruszył zabawnie brwiami.

~

Powiedzieliśmy o wszystkim ludziom z naszego otoczenia. Wszyscy życzyli nam szczęścia, cieszyli się. Chłopcy musieli lecieć na koncert. Jutro ta impreza, więc postanowiłyśmy wcześnie pójść spać. I w dodatku jutro spotkam się z babcią! Bardzo się cieszę! Wykąpałyśmy się i cała nasza trójka poszła spać.

_______________-_-_-__-_-_-_-_--_--_-_-_-_-_-_-_-_-_-_--__--_-_-_-_-_-_-_-_-_--__-_-_-_--_-_-_-_-_-_-_--_-_-

Buuum!
I mamy następny rozdział!!!
Kto się cieszy? I nawet jest wcześniej!
Głównie dla tego, że chcę skończyć to opowiadanie
przed wakacjami. Wyjeżdżam w wakacje na miesiąc i
nie wiem, czy będę miała jak publikować i pisać rozdziały.
Mam nadzieję, że tak. Oczywiście to, czy skończę przed w akacjami
nie jest pewne, ale taki mam plan.
Czy ktoś z was będzie to czytał w wakacje?
Dobra, teraz rozdział.
Mi się podoba! Chwila na którą chyba wszyscy czekali!
Next będzie... E... Nie wiem kiedy... Może wtorek/środa.
Na długi weekend wyjeżdżam, więc raczej nie będę
miała czasu na wstawienie nexta...
Dobra, nie wygodnie mi się pisze na telefonie przez
stronę a nie apkę, więc już kończę!
Do nexta i buziaki!
KOMEMTUJCIE!!!
BUZIAKI XOXO
~Paula