Rozdział 15 "Każdy po­winien mieć ko­goś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiado­mo jak dziel­ny, cza­sami czu­je się bar­dzo samotny. "

Dla mojej... Nie no nie wiem. Nie komentujecie to nie wiem dla kogo. Dla tego kto się odważy i skomentuje pierwszy raz!!!

Przeczytaj notkę!

 
-LEEEEOOOOŚŚŚŚ!!!

Tak, to ten sam głos, który zwyzywał mnie w toalecie i mi groził. Co ta dziewczyna tutaj robi?
-Leo kochanie!-chłopak był równie zdezorientowany co cała reszta.- Stoję w holu od trzech godzin i czekam, aż zejdziesz na śniadanie!
Boże, jakaś psychofanka...

Bruneci zrobili sobie zdjęcia, przytulili się i tak dalej. Dziewczyna nawet nie spojrzała na Charlsa...

-Dam ci swój numer słońce, zadzwoń do mnie!- podała Leondre małą karteczkę z nabazgranymi cyferkami. Och, jak mnie denerwuje ten głos- To może zjem z tobą śniadanko? Przyniosę ci coś!

-E, wiesz, chyba podziękuję, ale mam nadzieję, że niedługo się spotkamy?

-Tak! Mam bilety M&G do wszystkich miast w Wielkiej Brytanii i jeszcze do jednego w Polsce! No dobrze, ja już muszę iść, bo jadę do następnego miasta, w końcu jutro koncert! Zadzwoń!

Pobiegła w stronę wyjścia, a  my popatrzyliśmy na siebie pytająco.

-Kto to był?

-To była tak jakby... Psychofanka. Z tego co pamiętam ma na imię Genevieve... Ciągle do mnie wypisuje na social mediach...

Słysząc to imię ja i Vi zachichotałyśmy.

-Z czego się śmiejecie?

-Genowefa, ona po polsku ma na imię Genowefa.- Viki sprawnie wyjaśniła wszystko chłopakom i Tilly.

- Dziwne imię... Ale tutaj w skrócie to Nevie.

-Ale w każdym razie, zamierzasz do niej zadzwonić?

-A co? Zazdrosna jesteś?

-Tak! Jeszcze nie jesteśmy razem, a ty już znajdujesz sobie inną na boku? Czyli już mnie nie chcesz.

Słysząc to wszyscy zaczęli się śmiać. Wszyscy oprócz Leondre. On był przerażony tym co powiedziałam.

-Nie! Pauline! Przecież ja do niej nie zadzwonię!

-Przecież wiem głuptasie, żartuję!

-Jezu... No nie strasz mnie tak!-podszedł do mnie i mnie przytulił.

-Wiesz co Leo, mógłbyś chociaż nie ślinić się tak do tej dziewczyny.

-No o co ci znowu chodzi księżniczko...

-O nic. Jestem po prostu głodna. A nienajedzona księżniczka to zła księżniczka.

-Kobiety... Ich nigdy nie zrozumiesz...

-Charlie!- Vika skarciła chłopaka i wybuchliśmy śmiechem.

Po chwili już zajadaliśmy nasze śniadania. Musieliśmy szybko pobiec się spakować, bo zostało nam pół godziny do wyjazdu.

~
Pakowałyśmy w pośpiechu walizki. Okazało się, że tylko Matilda była na tyle ogarnięta i spakowała się wczoraj wieczorem. Brunetka poszła więc pomóc chłopcom się spakować, a my z Vi zostałyśmy same.
-Vi? Mogę cię o coś zapytać?
-Jasne, co chcesz?
-No wiesz, ty i Charlie... To dla ciebie nie za szybko? Znacie się od dwóch miesięcy, w sumie to byliście na jednej randce i wiesz... Dla mnie to by było tak dziwnie...
-Wiesz, mam jeszcze wątpliwości, czy dobrze robimy, że jesteśmy razem, ale nie mów mu tego... Fakt, dwa miesiące, trochę ponad, to szybko. Ale nie wiesz  wszystkim...
-Czyli jest coś więcej? Opowiadaj!
-Dobra. Więc nie byliśmy tylko na jednej randce. Byliśmy na kilku... No może kilkunastu... Nie mówiłam ci o wszystkim... Charlie przychodził do mnie przez miesiąc codziennie. Pocieszał mnie, zabierał na miasto, do kina, oglądaliśmy filmy. Ogólnie dużo czasu spędzaliśmy ze sobą. On na prawdę wiele dla mnie zrobił i jest dla mnie bardzo ważny.
-Kochasz go?
-J..Ja.. Nie wiem. Wiem, że coś do niego czuję, ale czy to miłość? Nie wiem... Co ja mam robić?
-Mam podobnie. Wiesz, gdy pogodziłam się z Leo, on powiedział mi, że mnie kocha. Ale ja nie jestem pewna swoich uczuć. Powiedziałam mu, że potrzebuję czasu...
-Nie odpowiedziałaś na moje pytanie.
Zaśmiałyśmy się.
-Jeju, nie ogarniam was. To mega dziwne. Podsumowując. Charlie cie kocha i chce z tobą być. Ty chcesz być z Charliem ale nie jesteś pewna czy go kochasz czy to tylko zauroczenie. Wiele dla siebie znaczycie.
-Taaak, tak to mniej więcej wygląda. Jak jestem przy Charliem to... Nie wiem jak to opisać. Mam motylki w brzuchu? Czuję się tak wyjątkowo... I jeszcze jak jesteśmy sami... Ja...
-Zakochałaś się.
-Tak... Chyba tak...
-Wiesz, pasujecie do siebie. Nawet bardzo. Moim zdaniem powinniście dać sobie szansę, jak to nie będzie to to zrobić sobie przerwę. Wiesz o co mi chodzi?
-Tak, wiem.
Skończyłyśmy się pakować i wyszłyśmy z walizkami na korytarz. Leo i Charlie natychmiast podbiegli do nas i odebrali od nas walizki. Ruszyliśmy do autobusu, którym podróżujemy.

~Victoria

Podróż minęła szybko. Przez całą drogę śpiewaliśmy i tańczyliśmy po autokarze. Tak, wiem, to nie było najmądrzejsze, ale po jakimś czasie nawet mamy Leo i Charliego się do nas przyłączyły. Po kilku godzinach już byliśmy w Manchesterze. Przedostatnie miasto, zostały dwa koncerty w Wielkiej Brytanii. A potem wyjeżdżamy do Niemiec... Ktoś złapał mnie za rękę, trochę się wystraszyłam.
-Spokojnie to tylko ja...
-Och Charlie...-odwróciłam się i wtuliłam w chłopaka.
-Co się stało księżniczko?
-Trochę mnie to wszystko przytłacza... My, ja, trasa, koncerty...
-Shhh, jeszcze cztery dni i będziemy spokój.
-Tak Charlie, ale mamy tylko półtora tygodnia przerwy... Jestem po prostu trochę zmęczona tym tempem.
-Wiem, to męczące. Jeśli nie chcesz, to nie musisz jechać na drugą część trasy.
-Nie, pojadę. Nie chce się z tobą rozstawać na tyle czasu.
-Kocham Cię, wiesz?
-Ja ciebie też Charlie...
Chłopak przyciągnął mnie jeszcze bliżej i mocniej przytulił. Wtuliłam się w zagłębienie na jego szyi. Niestety tą chwilę przerwał nam Leo wchodzący do pokoju. Dostaliśmy pokój pięcioosobowy, więc ja, Charlie, Leo, Paula i Tilly śpimy razem.
-Hej gołąbeczki, przeszkadzam?
Nie odrywając się od siebie Charlie odpowiedział przyjacielowi.
-No tak trochę...- niechętnie się puściliśmy i usiedliśmy na łóżku.
Po chwili do pokoju weszła Paula z Matildą. Zostawiliśmy walizki i zeszliśmy na kolację. Do Charliego od razu podbiegła Brooke.
-Charlie!!!
-Brookie! Co tam mała? Idziemy po kolacji na spacer?
-Tak! Stęskniłam się za tobą, a przez tą trasę nie miałeś dla mnie czasu...
-Przepraszam kochanie, ale wiesz jak jest, jesteś już przecież duża... Vi, idziesz z nami?
-Tak.
~
Poszliśmy na lody do jakiejś kawiarni. Oczywiście nie obyło się bez robienia zdjęć. O dziwo fanki nawet ze mną robiły sobie zdjęcia.
-Vi? Vi, uważaj!
Obróciłam się zdziwiona w stronę mojego chłopaka. Na jego koszulce widniała duża plama z lodów czekoladowych. Spojrzałam na niego, a ten wybuchł śmiechem.
-Jejku Charlie, przepraszam! Nie chciałam, zamyśliłam się!
-Nic się nie stało kochanie, spierze się. Ale następnym razem uważaj!
Spojrzał na mnie rozbawiony.
-Za to cię kocham, wiesz?
-Wiem.
Dałam chłopakowi buziaka. Podbiegła do mnie zdenerwowana Brooke.
Z lodem.
W ręce.
I się przytuliła.
Do mnie.
A lód wylądował na mojej koszulce.
Widząc to chłopak wybuchł śmiechem i nie mógł się opanować.
-Karma wraca jak to mówią.

-Bardzo śmieszne Charlie.- mimo wszystko mnie to bawiło.- Co się stało kochanie?
-Bo...Bo tam stała taka dziewczyna i ona mnie prawie uderzyła i powiedziała, że jesteś pi pi pi i mam ci przekazać, żebyś się od pi pi pi od Charlusia...
Mała prawie się rozpłakała. Przytuliliśmy ją z Charliem i postanowiliśmy wrócić do hotelu. Zmęczona dzisiejszym dniem poszłam się wykąpać i położyłam do łóżka. Po chwili zmorzył mnie sen...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jestem! Z nowym rozdziałem!

Czemu?

No więc teraz rozdziały będą codziennie, aż skończą się te które napisałam.

A to dla czego?

Bo zawieszam bloga.

.

.

.

.

.

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Żartuje! Hahahahahaahha xD

Nie śmieszne...

Sorki xD

A tak serio to tak jakoś nabrałam ochotę, żeby dodać.

Rozdział jest do niczego i jest krótki...

Następny też jest krótki więc będzie w piatek xD

 I stęskniłam się za waszymi komentarzami...

Niech każdy kto to widział coś napisze!

To nic trudnego!

Ostatnio mnie tak zmotywowaliście, że

o 1 w nocy poczułam taki przypływ weny,

że o mało nie zapaliłam światła i nie zaczęłam pisać!

Ale była 1 więc zabrałam się za to rano!

Serio, mega wam dziękuję!

Mam już tyle pomysłów!

Trochę się waham nad tym jak zakończę tą

historię, ale to pewnie wyjdzie w praniu...

Mam świetny humor, ale mam pełno nauki.

Co za tym idzie... Nie wiem jak będzie z rozdziałami.

Mam dużo napisane, ale nie powiem, że blog mnie trochę

rozprasza. Pogorszyły mi się oceny, bo nie zajmuję się niczym

innym tylko ciągle piszę xD

W ogóle to nie wiem, czy nie przerwać tego ff,

bo nie jest jakieś nadzwyczajne, w sumie to

nie dzieje się tu nic ciekawego,

to co u wszystkich...

A mam kilka fajnych pomysłów na nowe ff...

No dobra, zobaczymy...

PISZCIE KOMENTARZE!!!!

BŁAGAM!!

Buziaki i do piątku!

XoXo

~Paula<3