Rozdział 16 " Śmierć sa­ma w so­bie nie jest prze­rażająca. Prze­rażać może jej wi­dok, wyob­rażenie o niej, ale nie jej na­dejście. To ta je­dyna spodziewa­na nies­podzian­ka, która przyt­ra­fia się każdemu. "

Dla Alex aka Etoilune <333 Chciałaś, to masz deklu xD
~

Szłam z Charliem przez park. Postanowiliśmy nacieszyć się sobą przed koncertem. Leo, Paula, Tilly i Brooke poszli na lody. Rozmawialiśmy, przytulaliśmy się, trzymaliśmy za ręce. Było wspaniale. Niestety po jakimś czasie zadzwonił telefon. Charlie odebrał i oznajmił, że mamy już iść do tej kawiarni w której jest większość. Doszliśmy po kilku minutach i zamówiliśmy sobie lody. Za dwie godziny miało zacząć się M&G, więc postanowiliśmy już wracać. Szliśmy chodnikiem całą szóstką. 
-Vi? Czymś się przejmujesz?
-Myślę o tym co powiedziała nam twoja siostra, wiesz, o tej dziewczynie...
-Nie przejmuj się, będzie dużo osób które będą cie obrażać... Niestety.
-Wiem, ale mała się tak wystraszyła...
-Spokojnie, będzie dobrze.
-Wiesz Charlie... Obiecaj mi, że nikomu nic nie powiesz.
-Obiecuję księżniczko.
-Pauli wcześniej ta cała Nevie groziła i wyzywała ją...
-Ta psychofanka Leo?
-Tak... Wiesz, wygląda na taką mocno psyho i może naprawdę coś zrobić Pauli...
-Uspokój się, to sprawa Pauli i Leo, ale nie martw się, tej dziewczyny nie spotkamy więcej.
-Mówiła, że ma jeszcze trzy bilety M&G.
-To tylko szybkie spotkanie, trzy spotkania, więc nie martw się.
-Tak myślisz?
-Ja to wiem. Takich dziewczyn jest dużo. Tobie też będzie ktoś zapewne groził, ale nie martw się na zapas.
-Co? Charlie... Jesteś jakiś dziwny...
-Po prostu uświadom sobie, że takich dziewczyn jest dużo, ja też mam pyschofanki. Takie jest życie, jak jest się popularnym. A ty teraz też jesteś popularna jako moja dziewczyna...
-Skoro tak mówisz... Ufam Ci Charlie.
-O czym tak gadacie?- reszta nas dogoniła i rozmowę przerwała nam Paula.
-O niczym.
-Ścigamy się Paula? Do tego samochodu po drugej stronie ulicy?
-No dobra. To zaczynamy tu! Charlie? Ścigasz się?
-Jasne, ktoś jeszcze?
-Dobra, to ja też, a Matilda i Brooke mówią start!
Stanęliśmy na  stracie.
-3...2...1...Start!!!
Zaczęliśmy biec. Paula prowadziła. Potem wszystko stało się tak szybko... Czerwone światło na przejściu dla pieszych.
 Paula się nie zatrzymała. 
Wbiegła na ulicę. 
Samochód pędzący prosto na nią. 
Zderzenie. 
Odbiła się od maski samochodu. 
Upadła na ziemię cała we krwi.
 Przeraźliwy wrzask Leo.
 Podbiegliśmy do niej.
 Boże, to moja wina. 
Gdybym nie wpadła na pomysł z wyścigami nic by jej się nie stało. 
To moja wina. 
Ktoś zadzwonił po pogotowie. 
Nie oddychała. 
Reanimacja. 
Światła karetki. 
Ratownicy wsadzili ją na nosze i przejęli reanimacje. 
Pojechali najszybciej jak się dało do szpitala.
 Na moje policzki już dawno wydostały się łzy. Szpital był niedaleko, więc zaczęliśmy tam biec. Wbiegłam do szpitala i skierowałam się do recepcji. Nie mogłam się opanować.
-Ta dziewczyna z wypadku! Gdzie ona jest?!
-Operują, korytarzem w lewo...
Nie słuchałam, co powie dalej. Pobiegłam w tamtą stronę. Wszyscy pobiegli za mną. Osunęłam się po ścianie i rozpłakałam się do końca. Czyjeś ręce mnie objęły. Wtuliłam się w mojego chłopaka.
-Charlie...A co jeśli ona tego nie przeżyje? To moja winaa...
-SHHH, nie płacz, cicho... Nic jej nie będzie, rozumiesz? 
-Leo, ja przepraszam, to moja wina... Przeze mnie ona może nie przeżyć, możesz ją stracić i to będzie moja wina...
-Nic jej nie będzie- na jego policzkach widać było łzy- Uratują ją, to nie twoja wina...
Wstał i kopnął śmietnik. Przyjaciel go zganił. Z sali wybiegła pielęgniarka.
-Co z nią?
-Nie teraz!
Dalej nie wiedzieliśmy co z Paulą. Nikt nic nie chciał nam powiedzieć. Tilly zadzwoniła do swojej mamy. Brunetka po kilku minutach była w szpitalu. Z sali wyszedł lekarz. Miał smutną minę... Nie...
-C...Co... Co z nią?
-Reanimowaliśmy ją... Niestety nie dało się już nic zrobić... Przykro mi... Ona nie żyje...
Pusty korytarz wypełnił krzyk mój i Leo, który po chwili zamienił się w płacz. 
Upadłam na kolana. Charlie podszedł do mnie i mnie przytulił. Zamknęłam oczy, by powstrzymać wodospad łez. Niestety nie dało to pożądanego skutku. Przed oczami widziałam jej twarz. Twarz mojej przyjaciółki. Która nie żyje przeze mnie. 
-Zabiłam ją Charlie... Zabiłam ją. Otworzyłam oczy.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tam da ra dam da da dam!
Jest rozdział! Nie zabijajcie!
Przepraszam, że tak się wszystko potoczyło xD
Ale taki miałam humor jak to pisałam xD
Hahahahahhahahahahahahahhahahahahahahahhaha xD
A tak btw to chcecie, żebym zrobiła zakładkę kontakt i podała swoje social media?
Nie mam weny na notkę...
Czy ja coś od was chciałam?
A tak... Spadła aktywność, coraz mniej osób to czyta...
Ostatni rozdział widziało 50 osób...
Dużo... Dużo mniej...
Nwm czy to będzie miało jakiś sens dalej prowadzenie tego bloga...
No dobra, zobaczymy, aż tak wam się to nie podoba, że tyle osób przestało czytać?
Wgl to od tygodnia nie mogę skończyć jednego rozdziału...
Czy ktoś kto ma mojego fb mógłby mi pomóc xD
I przeprasza, że was tak nastraszyłam w środę xD
Już nie będę!
Do następnego!
Bajosy!
Kcw<333
~Dołecznik